گزینه اشعار محمد علی بهمنی

شاید بهترین کتاب شعری که تا به حال خواندم :) با این همه هرچند از غزل هاش لذت میبرم اما وقتی پای شعر نو میرسد کمتر جلب توجه می کند از ان جایی که من کمتر شعر نو خواندم نمیدانم بهمنی در این سبک کم توان تر است یا من از شعر نو لذت نمیبرم.

یک نکته و شاید ضعف دیگر که در کتاب میبینم این بود که اهنگ و نوای برخی غزل ها تکراری است که فکر نمیکنم صرفا به وزن برگردد بلکه نوعی ژانر یا حتی گاهی قافیه ها و کلمات مشابه در کار است

-----------------------

 

گاهی چنان بدم که مبادا ببینیم

حتی اگر به دیده رویا ببینیم

 

من صورتم که به صورت شعرم شبیه نیست

بر این گمان مباش که زیبا ببینم

 

شاعر شنیدنی ست ولی میل توست

آماده ای که بشنوی ام یا ببینیم

 

این واژه ها صراحت تنهایی من اند

با این همه مخواه که تنها ببینیم

 

مبهوت می شوی اگر از روزن ات شبی

بی خویش در سماع غزل ها ببینیم

 

یک قطره ام و گاه چنان موج می زنم

در خود که ناگزیری دریا ببینیم

 

شب های شعر خوانی من بی فروغ نیست

اما تو با چراغ بیا تا ببینیم

حکمت هنر و زیبایی در اسلام، شهرام پازوکی

معرفی

کتاب حکمت هنر و زیبایی در اسلام، از چهار گفتار تشکیل شده که ماحصل جلساتی است که فرهنگستان هنر پیرامون فلسفهو حکمت هنر ترتیب داده و در آن هر یک از اساتید و صاحب نظران مطالبی را به صورت خلاصه ارایه داده اند.

 

نویسنده در گفتار اول از آن جا شروع می کند که اصلا بحث از زیبایی شناسی اسلامی امکان پذیر است یا خیر. با اشاره کوتاه به سیر تاریخی مفهوم زیبایی شناسی و تحول آن پس از دکارت، میان تلقی مدرن و پیش از آن از هنر و زیبایی شناسی تفاوت قائل می شود. ازین جاست که بحث از زیبایی شناسی به معنای مدرن را در مورد هنرهای اسلامی ممکن نمیداند. در ادامه به طرح سه مضمون حسن، تجلی و عشق و ارتباط آن ها با مفهوم زیبایی می پردازد. که در متون عرفانی عالم اسلامی طرح شده اند.

 در گفتار دوم با رجوع به فتوت نامه ها به فرایند اموزش هنر در عالم اسلامی می پردازد. اهل هر حرفه در حلقه ی خود متاثر از گرایش های صوفی گرانه به نوشتن فتوت نامه ها می پرداخته اند. در این فتوت نامه ها ریشه و سلسله ی اموزگاران آن حرفه یا هنر به یکی از پیامبران و در نهایت به امام علی میرسیده. هر هنراموز ابتدا ایین فتوت و جوانمردی می اموخته و سپس حرفه و مهارت را. در ادامه به هنر اسلامی و هنر مسیحی پرداخته و این که هر دین و به تبع آن هنر آن تجلی یک اسم از اسمای الهی است را شرح میدهد. گرایش هنر مسیحی به شمایل نگاری و هنر اسلامی به کلام و ... از موضوعات طرح شده در این بحش است.

گفتار سوم به معرفت هنری و هم چنین مساله  ی معنی و صورت در هنر اسلامی می پردازد. معرفت هنری در عالم عرفان و به تبع آن عالم هنر اسلامی نه از طریق تفکر منطقی که از طریق تذکر است.

در گفتار چهارم و بحث از تنزیه و تشبیه، و پس از آن  تشبیه و سمبولیسم ارتباط میان معنی و صورت بیشتر باز می شود. نویسنده به جدال میان فقه، کلام و از آن سو عرفان اشاره میکند. اهل کلامی که قائل به تنزیه اند و عرفایی که به تشبیه رو آورده اند. این بخش یکی از بخش های شیرین کتاب است که با آن به پایان می رسد.

 

توصیه

بعضی ادم ها و بعضی کتاب ها هستند که به موضوعات معنا میدهند، در مقابل خیل کثیری هم تازگی ها پیدا شده اند که همه چیز را از معنا تهی می کنند. مثل وقتی که کسی بخاطر فرار از سربازی، دکتری میخواند و آن را بی معنا می کند یا وقتی سر کلاس حکمت و هنر نشستیم و استاد طوری درس میدهد که احساس می کنیم خودش هم حرف های خودش را قبول ندارد حاصل چیزی نیست جز بی معنا کردن این ها ...

 در جست و جوی حکمت فراموش کردیم که پیامبر گفت:

"اگر کسی چهل روز خالص برای خدا باشد، خداوند حکمت را از قلبش بر زبانش جاری می‌کند"

تشنه بودیم و دنبال آب گشتیمدر این میان عده ی کثیری از کاسه فروشان از آن چشمه چشیده و نچشیده کمی از آب چشمه را مضاف و شور و ناخالص در کاسه کردند و از ما خواستند که برای رفع تشنگی کاسه ای از آن ها بخریم.

 این حکایت این روزهای نشر کتاب در حوزه حکمت هنر اسلامی است. انبوهی از اباطیل رب و بی ربط از طوطیانی که کارشان پر کردن صفحات کتاب است همین ...

 

در این میان این کتاب، پس از مدت ها آن تشنگی را فرو نشاند. کتابی شیرین مختصر و مفید. اما کاش امثال نویسنده بیش از این دست به قلم می شدند تا عرصه بر کاسه فروشان تنگ می شد. شاید هم باز فراموش کردم که حکمت از دل مومن مخلص میجوشد و نیازی به کتاب نیست. شاید به قدر کافی تشنه نشدیم ... شاید

 

آب کم جو تشنگی آور به دست

تا بجوشد آبت از بالا و پست

بر سر نقد هنری چه آمد؟، جیمز الکینز

«انجام عمل نقادانه ای که برآمده از دانش نظری و عملی، دارای رویکرد و چارچوب و در نهایت تاثیرگزار و راه گشا باشد، مستلزم تلاش و تفکر و آموختن بسیار است.» ص 11 این قسمتی از مقدمه ی مترجم بر کتاب است. - شرح کتاب

 

کتاب Deep Dark Fears

نویسنده یه روز تصمیم میگیره که ترس های کودکی اش رو به صورت کارتونی نقاشی کنه کم کم که کار میگیره به مخاطباش میگه اون ها هم ترس هاشون رو بدن تا بکشه. این وسط بعضی ترس ها بانمکن، بعضی هاشون ترس های خود ما بودن توی بچگی، و البته بعضی هاشون هم خیلی فلسفی ان :) انقد که هنوزم ترسناکن.

کتاب اصلا مناسب کودکان نیست اما برای بزرگتر ها جذاب و خواندنی هست. از ترس های جالب دیگه مثلا برداشت هایی بود که بچه ها از حرف های پدرمادر ها یا مادر بزرگ ها داشتن. مثلا وقتی بزرگتر ها میخان بچه ها ر بترسونن که کار رو نکنن . :)

مثلا به این چند صفحه دقت کنین: - برای بزرگ دیدن روشون کلیک کنین.-  لینک دریافت کتاب

کتاب: هرمنوتیک

سه معنای اصلی برای هرمنوتیک شمرده میشود:

یک: هرمنوتیک به معنای کلاسیک، یعنی  فن تفسیر صحیح متون بخصوص متون مقدس و شرعی

هر منوتیک به این معنا نقش کمکی داشته و یاور کار تفسیر بود. این معنا از هرمنوتیک تا زمان شلایرماخر وجود داشت.

 

دو:  هرمنوتیک به عنوان روش شناسی علوم انسانی

پس از شلایرماخر دیلتای برای اعاده حیثیت علوم انسانی در مقابل علوم تجربی به طرح هرمنوتیک به عنوان روشی که دعوی حقیقت و شان علمی برای علوم انسانی فراهم میکند پرداخت.

 

سه: هرمنوتیک به صورت فلسفه کلی تفسیر

این برداشت مبتنی بر این باور است که "فهم و تفسیر نه تنها روش های معمول علوم انسانی، بلکه هم چنین فرایند هایی بنیادی اند که در بطن خود زندگی جریان دارند."

به این ترتیب "تفسیر، ... خصلت ذاتی حضور انسان در جهان است" نیچه هیدگر گادامر و ریکور

 

کتاب با این طرح نظری به صورت تاریخی معنا و مفهوم هرمنوتیک را در اندیشه ی متفکرانی چون شلایرماخر، دیلتای، هیدکر، بولتمان، گادامر بتی هابرماس ریکور و البته اندیشمندان متاخر تری چون دریدا، رورتی و واتیمو  پی می گیرد. این چنین خواننده در طول کتاب با نثر ساده و روان نویسنده و البته ترجمه خوب ابولقاسمی با این مفهوم اشنایی پیدا میکند. یکی از نقاط قوت کتاب شرح و توضیح مفاهیم و اندیشه های دشوار فهم این اندیشمندان در قالبی ساده و مختصر است. کتاب همانطور که برای بسیاری خوانندگان بسنده و کافی است به خواننده گان حرفه ای این حیطه نیز یک طرح کلی و کلیدهای پژوهش های بعدی را میدهد.